long time no speak

Hey iedereen,

Het is al weer heel lang geleden dat ik iets geschreven heb, maar dat is goed nieuws. Betekent dat ik te druk ben met leuke dingen. Nu heb ik even niks te doen, dus ik geef jullie maar weer eens een update.

Ik begin maar met het lesgeven. Dat is hier mijn fulltime werk, maar heb er nog niks over geschreven bedacht ik me.
Ik geef les in een openbare school. Openbare scholen hebben relatief mooie gebouwen. We hebben een golfplaat dak, betonnen muren(het gebouw is halfopen, de muren zijn een meter hoog. Dak begint ver daarboven) Er zitten wel 40 kinderen in mijn klas, wat lesgeven dan weer iets lastiger maakt. Omdat kinderen ook geld moeten verdienen en in het huishouden meedraaien(kindjes van drie die de afwas doen)zitten er veel minder meisjes dan jongens in mijn klas. De kinderen zijn tussen de 9 en 16 jaar, ligt eraan hoe rijk de ouders zijn en hoe vaak de kinderen naar school kunnen. Ik geef les aan groep zeven.
School begint om 8 uur met assembly. Alle kinderen staan in rijen naar klas, en worden geinspecteerd op schone kleren en schone nagels. Vieze kinderen worden geslagen of moeten terug naar huis. Dan zingen ze het volkslied, doen ze een gebed en marcheren ze, het schoollied zingend, naar hun klassen. De liedjes worden door drums begeleid(er is ook geen schoolbel, drums kondigen de pauze aan)

Ik geef samen met een ghanese leraar les. Vanwege het lerarentekort is hij direct van de middelbare school voor de klas geplaatst. Dat is te merken. Ik doe english, science en maths. Hij geeft Fante en Moral and Religious education. Als hij les geeft dan is hij voortdurend aan het woord, hij checkt nooit bij de kinderen of ze iets begrijpen, en hij slaat kinderen die praten. Dus de kinderen slapen half. Zoafentoe geeft hij ze aantekeningen die ze van het schoolbord moeten copieren, in elke zin zitten minstens 3 spelfouten.
Voor mij was het in het begin best lastig om orde te houden. Nieuwe leraren worden altijd uitgetest, en als ze niet slaan dan is het verleidelijk om te gaan praten. Het is ook verdomde moeilijk om uit te vinden waar het geroezemoes vandaan komt als je 40 kinderen in je klas hebt. Nu heb ik ze onder controle. Ik doe spelletjes met ze als ze stil zijn en goed werken(laatste vijf minuten galgje of commando pinkelen) en als ze praten moeten ze de volgende dag een bak stenen mee naar school nemen. Zodra ik daar mee dreig, zijn ze ineens muisstil.

Er is officieel lesmateriaal, 1 boek per 2 kinderen, maar het lesmateriaal is niet op de kinderen afgestemd. Omdat ze in hun tweede taal leskrijgen, hebben ze vaak moeite met begrijpen. Ze hebben natuurlijk ook jarenlang alleen maar moeten luisteren en stilzitten, en dat bevordert je begrip ook niet. Verhaaltjessommen met wiskunde worden de hele tijd gegeven maar daar begrijpt niemand wat van. Kinderen die een vrij beperkte woordenschat hebben, moeten leren over female genital mutilation. Dat soort dingen. Ik probeer dus maar de onderwerpen uit het boek te volgen, maar mijn eigen vragen erbij te bedenken. Vragen moeten altijd een ja/nee antwoord hebben, of multiplechoice zijn. Als je open vragen geeft, antwoorden ze er niet op of geven ze nonsens reacties.
Er zijn ook een paar kinderen in mijn klas die niet kunnen lezen. Ik kan er niks aan doen. Ik kan ze moeilijk leren lezen, en tegelijk controle houden over de andere 35 kinderen.
Lesgeven kan dus ontzettend frustrerend zijn, omdat je soms het gevoel hebt tegen een muur te praten. Maar soms, als je ziet dat de kinderen het echt begrijpen, dan is het heel erg rewarding. Als je een class test geeft en een paar kinderen halen 60 uit 70 dan maakt dat je dag helemaal goed.
Tot zover wat globale lesgeef-indrukken. Nu verder nog wat dingen die me opvielen en die ik leuk vond.

In de eerste week ergens ging ik een keer 's nachts naar de wc, toen er een man met een zaklamp op zijn hoofd getaped langsliep. In zijn hand had hij een groot, eng geweer. Ik dacht dat het misschien een nachtwaker was, politie ofzo. Maar een paar dagen geleden liep de man weer langs. Nu op de terugweg met een dood beest in zijn hand. Blijkt een jager te zijn. Heb een paar leuke foto's kunnen maken.
Elke woensdag is er een oburoni-meeting, waar alle europeanen samen komen en gewoon europees kunnen doen. Dat is de plek waar je je reismaatjes vindt, onder het genot van een lokaal biertje. Als ik terug naar huis ga, moet ik een uurtje in een tro-tro(lokaal transportmiddel, een soort bus) zitten. We rijden dan altijd de zonsondergang tegemoet, dus ik heb een uur lang plezier met alleen maar rondkijken. Het landschap is heuvelachtig, misschien ardennestijl, maar dan met tropische natuur. Heel erg groen. Tientallen soorten bomen, die fel afsteken tegen de rood wordende lucht. En elke keer als je over een heuveltop bent, wacht je weer een nieuwe verassing. Een palmboomplantage, bananen of een dorp tegen de heuvel aangeplakt. Je zou bijna denken dat het niet zo erg is om in deze omgeving te leven. Maar je kan natuurlijk pas echt genieten van je omgeving als je weet dat je familie te eten heeft, dat je je geen zorgen hoeft te maken over je zieke neefje, en dat je weet dat je niet verhongert als je je baan verliest.

Nu weer even een dramaverhaal, ter afsluiting. Mijn broer(31 jaar, man van het huis. Niet de jongen waar ik zo goed mee op kan schieten) had een blindedarmontsteking. Nu is dat op zich niet rampzalig, maar hij dacht dat hij gewoon maagkramp had. En als je blindedarm scheurt, dan heb je echte ellende. Zondagavond had hij een spoedoperatie, en gister kwam hij pas bij. Mijn hele familie ligt overhoop. Mijn andere broer, die waarmee ik goed kan opschieten, is de hele week niet naar school gegaan en bezoekt de zieke twee keer per dag. Ik ben vandaag ook langsgegaan, dat is waarom ik langs internet kwam. Hoop dat volgende week alles weer terug naar normaal is.
Binnenkort meer impressies uit Ghana. Ik ben van plan vanaf de 14e te gaan reizen, dus daarvoor moet ik even een paar van mijn indrukken kwijt.

groetjes,
edzard