voorlopig laatste nieuws

hey iedereen,

Ik trek morgen het weide Ghana in, waar geen elektriciteit, water, mobiele telefoon en laat staan internet is, dus voor 2006 het laatste bericht. In januari horen jullie meer van mij. Ik zit nu in Accra, in little-europe te genieten van mijn laatste luxe de komende weken. In het internetcafe staat een kerstboom en draaien ze kerstliedjes. Heel vreemd, als je bedenkt dat het boven de 30 graden is en mijn gezin kerstmis viert door allemaal een coca-cola te drinken(die kosten hier wel 20 cent, maar 1 keer in het jaar mag je uit de band springen)
Morgen vertrek ik in een veel te krappe bus op een 8 (ghanese) uren durende trombose-veroorzakende trip naar het noorden(ik zal nooit meer klagen dat economyclass in vliegtuigen veevervoer is) Eerst ga ik naar Mole national park, het mooiste wildpark in West-Afrika (alleen namibie en zuid-afrika schijnen mooier te zijn. Misschien over 5 jaar)
Daarna verder naar het noorden. Dat is een meer woestijnachtig gebied. Gebouwen worden daar van klei gemaakt. (grappig, aan de kust gebruiken ze palmbladeren. Mensen moeten lokale materialen gebruiken) Dit is een beetje wat je je daarvan moet voorstellen: http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Bolgatanga_Blind_man_house.jpg
Ziet er erg interessant uit dus. Daarna gaan we naar een dorp waar de krokodillen gewoon doorheen lopen, maar ze laten de lokale bevolking met rust. Schijnt dat je zelfs op ze kan rijden(weer eens wat anders, krokodillenrijden), maar daar moet ik nog even over nadenken. Misschien nog langs de grens van Burkina Faso reizen, dat is een soort woestijngebied. Lijkt me erg indrukwekkend. Dan ga ik naar het midden van het land, waar de natuur meer tropisch is. Misschien kerstmis onder een waterval doen, of iets dergelijks. Van daar af moet ik verder nog zien, dit is wat we gepland hebben. De reisgroep bestaat uit een schot(hij begint giga-discussie als je hem engels noemt. Nooit geweten dat dat zo gevoelig lag), een engelse, twee nederlanders et moi.

Als ik terugkom zal ik uitgebreid over mijn reizen schrijven, misschien zelfs een paar foto's uploaden. Nu nog wat dingen die ik meegemaakt heb.

Afgelopen weekend heb ik een lang weekend genomen, ik ben donderdagochtend vertrokken. De avond ervoor sinterklaas gevierd met de duitsers, de enigen die onze prachtige traditie ook kennen. Het werd een fanta-en-gin avond, weer eens wat anders. In een land waar je normaal om 7 uur naar bed gaat ging het feestje gewaaagd lang door, tot na elven! Heel fijn was dat de buren besloten om om vier uur 's ochtends heel hard muziek te draaien. Dat is na 4 uurtjes slaap met net iets te veel gin op niet aan te raden(ja ik weet het, gin is smerig, maar was het beste wat je kon krijgen).
Dat brengt me trouwens op een ander onderwerp. Daarna ga ik door over mijn weekend.
De Ghanezen gaan heel anders met geluid en lawaai om dan West-Europeanen. Er is niet zoiets als teveel lawaai, dus ook geen respect voor eventuele buren. Ik ben een keer naar een kerk gegaan(weer een ander verhaal, heb rond een kruis gedanst!). De muziek stond ongeveer op concertsterkte, dat je oren suizen als je naar buiten loopt. Onder een van de banken lag een kindje te slapen. Ghanezen kunnen overal doorheen slapen en hebben dus ook geen respect voor jouw nachtrust. Er wordt regelmatig in de kamer naast mij om half twee 's ochtends een kerkdienst gehouden voor mijn zieke broer. Keiharde gebeden en gezangen wekken mij standaard.
Bij een vriend hier was er een begrafenis, dat zijn hier hele luidruchtige gebeurtenissen(kom ik later op terug). Ze hadden tegen haar slaapkamermuur een podium met boxen neergezet en hebben drie nachten achter elkaar all-night diensten gehouden. Zij heeft dus niet geslapen.
Ik wordt regelmatig gewekt door keiharde gospelmuziek om 4 uur 's ochtends, net als de dag na sinterklaas.

Na dus 4 uur geslapen te hebben ben ik vertrokken naar een onder vrijwilligers bijna mythische plek, green turtle lodge. Het is een klote-end, ben 8 uur bezig geweest, maar het was de moeite waard. Een engels echtpaar heeft in the middle of nowhere een beachresort opgezet. Je slaapt in een hutje met zonnepanelen op het dak, de wc is bio-composteerbaar, je waant je terug in het hippietijdperk. En natuurlijk zijn de prijzen ghanees, ik moest 2 euro per nacht betalen.
Het leuke van de afgelegen lokatie is dat er geen verkopers of bedelaars zijn. Normaal komen er elke paar minuten mensen langs om armbandjes te verkopen, of komt er een imitatie bob marley liedjes voor je zingen. Hier zit je in klein-europa. Lekker frisbeeen op een perfect wit strand, een beetje voetballen, of voor de lokale sfeer naar het nabijgelegen vissersdorp lopen. En het eten is er erg lekker, iets wat ik in Ghana niet vaak ben tegengekomen.

Vanuit daar zijn we doorgereisd naar nzulezu village, een dorp dat in de mangroven op palen is gebouwd. De taxi kwam ons vijf uur te laat ophalen, je bent niet voor niets in Ghana. Na een hobbelige twee uur over zandpaadjes moesten we een uur met een kano. Prachtige trip door de mangroven. En eindelijk, daar was het dorp. Het geeft zelfs na een paar uur een heel claustrofobisch gevoel, omdat er 1 pad tussen de huizen is en dat is het. Er is nergens waar je alleen kan zijn. Lijkt me heel vermoeiend om daar te leven. We zijn daar een nacht gebleven in een guesthouse, ook op het water natuurlijk. Als je je omdraaide in je bed wiebelt het huis mee, een hele ervaring. S'ochtends vroeg was het plan om krokodillen te gaan zien, dus weer om 4 uur wakker. Natuurlijk kwam de gids niet opdagen, je bent niet voor niets in ghana.
Om half vijf besloot iemand anders ons mee te nemen op zoektocht. Wij met zaklampen in het riet turen(net als wijlen Irwin) Na een poosje niks gezien te hebben gingen we het meer op. Het was erg mistig, dus al gauw zagen we niks meer. Het water werd dezelfde kleur als de lucht(de kleur grijs vlak voor zonsopgang)Was best bizarre ervaring, in een kano zitten, en je weet niet waar de lucht begint en het water ophoudt. Na een uurtje rondpeddelen zei de gids: I'm lost. Do you know where the village is?
Ik ben normaal niet zo'n kanjer in orientatie, maar met behulp van de zonsondergang van gisteravond en de iets lichtere muur mist aan 1 kant wist ik te reconstrueren waar we naartoe moesten.
Na een poosje viel het me op dat de maan eerst links en toen rechts van ons was. Dus ik zei tegen de gids dat we rondjes aan het draaien waren. Hij koppig doorpeddelen. Toen kwamen we aan een kustlijn, maar die tegenover het dorp. Hij weer aan ons vragen waar het dorp was, dus wij weer naar achter wijzen. Nadat hij een poosje volhield dat we naar links moesten, volgde hij toch onze aanwijzingen. En voila, daar was het dorp!

Ik wilde eigenlijk nog iets over de begrafenis schrijven waar ik de week daarvoor naartoe ben geweest, maar ik heb geen tijd meer. Dat komt volgende keer.

tot volgende keer!
groetjes,
edzard